Composities
Benjamien Lycke — Drie reeën
Erik Desimpelaere — View–Master
Frank Nuyts — No quiero que os separéis
Bianca Bongers — Surrounded by Air (Appearance II)
Koen Quintyn — Winaloto
Alice Hebborn — Au bout du souffle
Corrado Saglietti — Weekend in Tokyo
CD 3D
In de zomer van 2018 vierde Triotique haar 5-jarig bestaan, een mooie gelegenheid om iets bijzonders te doen: een eerste CD opnemen met stukken die speciaal voor het trio geschreven werden!
De CD werd opgenomen onder leiding van Korneel Bernolet (www.bernolet.com) en uitgegeven bij label Etcetera (www.etcetera-records.com). De dames vonden een thema dat hen op het lijf geschreven is: 3D.
3D: Alles wat ontstaat wanneer drie persoonlijkheden, drie instrumenten, drie dames samenkomen. Het omvat ook nieuwe concertvormen met een ruimtelijke invalshoek. Een inzet op de klassieke muziek van de toekomst.
De CD werd opgenomen onder leiding van Korneel Bernolet (www.bernolet.com) en uitgegeven bij label Etcetera (www.etcetera-records.com). De dames vonden een thema dat hen op het lijf geschreven is: 3D.
3D: Alles wat ontstaat wanneer drie persoonlijkheden, drie instrumenten, drie dames samenkomen. Het omvat ook nieuwe concertvormen met een ruimtelijke invalshoek. Een inzet op de klassieke muziek van de toekomst.
Een speciale dank aan
︎ B&B Rosario voor hun gastvrijheid. Zij zorgden dat we in alle rust konden opnemen in een inspirerende omgeving.
︎ Al de sponsors van onze crowdfunding. Zonder hen hadden we onze CD niet kunnen realiseren.
︎ Luc De Decker voor de mooie foto's.
︎ Piano's Maene
︎ Middagconcerten Antwerpen
︎ Al de sponsors van onze crowdfunding. Zonder hen hadden we onze CD niet kunnen realiseren.
︎ Luc De Decker voor de mooie foto's.
︎ Piano's Maene
︎ Middagconcerten Antwerpen
Drie Reeën
Het hoofdthema van deze compositie bestaat uit drie re's, analoog aan het thema 3D - vandaar ook de titel. De componist, die voor Triotique graag een ritmisch stuk wilde schrijven, koos voor de maatsoort 9/8 onderverdeeld in 3/8 en 3/4. Het stuk start met een wilde achtervolging die naar het midden toe wat stil valt om dan weer in volle actie verder te gaan. Waan u middenin een actiefilm en verzin uw eigen verhaal bij de muziek.
View–Master
Erik Desimpelaere, December 2017
Dit stuk wil de principes van de stereoscopie omzetten in muziek. Stereoscopie is het bekijken van een beeld met diepte door met elk oog afzonderlijk een afbeelding te bekijken. Op vandaag wordt deze techniek gebruikt om 3D cinema te maken, maar in deze compositie grijp ik terug naar een ouder commercieel product dat ook al gebruik maakte van stereoscopie: de View-Master.
De structuur van het stuk is gebaseerd op een zogenaamd View-Master reel, dat standaard 7 stereofoto's bevat (14 beelden in totaal dus). Muzikaal zijn de 14 delen van dit stuk niet per twee aan elkaar gelinkt (zoals bij een reel van de View-Master). Ze zijn verbonden door een meer gelaagde uitwisseling van muzikale motieven en metrische modulaties. Bij elk van de 14 delen van deze compositie is de muzikale schriftuur gebaseerd op het principe van de stereoscopie. Er is een constante interactie tussen de drie inscrumenten die de muzikale illusie van 3D-beelden wit creëren.
Die stuk werd geschreven voor ensemble Triotique.
Dit stuk wil de principes van de stereoscopie omzetten in muziek. Stereoscopie is het bekijken van een beeld met diepte door met elk oog afzonderlijk een afbeelding te bekijken. Op vandaag wordt deze techniek gebruikt om 3D cinema te maken, maar in deze compositie grijp ik terug naar een ouder commercieel product dat ook al gebruik maakte van stereoscopie: de View-Master.
De structuur van het stuk is gebaseerd op een zogenaamd View-Master reel, dat standaard 7 stereofoto's bevat (14 beelden in totaal dus). Muzikaal zijn de 14 delen van dit stuk niet per twee aan elkaar gelinkt (zoals bij een reel van de View-Master). Ze zijn verbonden door een meer gelaagde uitwisseling van muzikale motieven en metrische modulaties. Bij elk van de 14 delen van deze compositie is de muzikale schriftuur gebaseerd op het principe van de stereoscopie. Er is een constante interactie tussen de drie inscrumenten die de muzikale illusie van 3D-beelden wit creëren.
Die stuk werd geschreven voor ensemble Triotique.
No quiero que os separéis
Frank Nuyts baseerde zich voor dit werk op een kameropera die hij enkele jaren geleden componeerde voor de Opera van Madrid, maar die wegens censuur nooit uitgevoerd werd. Het libretto is van de bekende Spaanse schrijfster Rosa Montero en schetst een heel actueel verhaal: een koppel wil scheiden zonder hun twee kinderen hier teveel mee te belasten. Dit is lang niet vanzelfsprekend, zeker niet wanneer de bazige schoonmoeder zich ermee bemoeit. No quiero que os separéis bevat, net als een goede opera, de nodige humor, interactie en drama. Drie generaties vrouwen staan hierbij centraal.
Surrounded by Air (Appearance II)
Dit stuk, dat ik schreef voor Triotique, is de tweede in mijn reeks 'Surrounded by Air'. De reeks betreft korte, gedetailleerde kamermuziekwerken in variërende bezetting. Kenmerkend is het speelse, ruimtelijke karakter van de muziek. Appearance I schreef ik in 2017 voor de bezetting sopraan, fluit, trompet, slagwerk en cello.
Het thema '3D' sluit geheel aan op mijn werkwijze als componist: ik werk vanuit een visuele voorstelling van muziek. Zo 'zie' ik als het ware wat ik wil horen en zoek daar vervolgens naar in klank. Muziek bestaat voor mij uit de aspecten lengte, hoogte, diepte, kleur en textuur. Daarbij staat indeling in tijd gelijk aan indeling in ruimte.
Het beeld dat ik kreeg voor dit trio was een combinatie van stippen, bollen en punten, die samen een kubus vormen. Als voorstudie zette ik een schets hiervan op papier. Eerst tekende ik de punten, heel spontaan, zonder al te veel na te denken: 'voor, achter, laag, hoog, klein, groot'. Toch bleef het als een plat vlak op mij overkomen, 2D. Door de toevoeging van de zachte lijnen van de kubus kregen de punten direct perspectief, 3D. Ditzelfde principe wilde ik muzikaal gebruiken.
![]()
Visuele representatie, Appearance II (dec. 2017)
Voorheen heb ik punten vaak vertaald naar korte, losse noten. Nu wilde ik daar een stap verder in zetten door een combinatie van tonen samen te voegen tot een bolletje, een muzikaal 'object'. Daarbinnen zijn in detail ook lijnen terug te vinden, zoals in de eerste vier noten van de pianopartij, die samen een ruit vormen. Een ruit geeft een vierkant in perspectief. De eerste klinkende lijnen zijn al vroeg in het stuk te horen, in eerste instantie nog met een korte duur. Deze lijnen breiden zich gedurende het stuk steeds verder uit. In de afwisseling tussen de snelle punten en de rustige lijnen is de gulden snede terug te vinden. Een verhouding die meetkundig uit het vierkant te construeren is en waar ik graag mee werk!
Dit abstracte beeld heeft voor mij ook een persoonlijke betekenis: het samengaan van vrijheid en spontaniteit met een kader dat rust en structuur geeft, een gevoel van veiligheid. Wanneer de lijnen vanuit de abstractie toewerken naar een ware 3|4 maat, lijkt de muziek even het karakter van een wiegelied te krijgen. Zo komt het getal drie terug, opgedragen aan de drie musici van Triotique.
~ It's a live drawing ~
Het thema '3D' sluit geheel aan op mijn werkwijze als componist: ik werk vanuit een visuele voorstelling van muziek. Zo 'zie' ik als het ware wat ik wil horen en zoek daar vervolgens naar in klank. Muziek bestaat voor mij uit de aspecten lengte, hoogte, diepte, kleur en textuur. Daarbij staat indeling in tijd gelijk aan indeling in ruimte.
Het beeld dat ik kreeg voor dit trio was een combinatie van stippen, bollen en punten, die samen een kubus vormen. Als voorstudie zette ik een schets hiervan op papier. Eerst tekende ik de punten, heel spontaan, zonder al te veel na te denken: 'voor, achter, laag, hoog, klein, groot'. Toch bleef het als een plat vlak op mij overkomen, 2D. Door de toevoeging van de zachte lijnen van de kubus kregen de punten direct perspectief, 3D. Ditzelfde principe wilde ik muzikaal gebruiken.
Visuele representatie, Appearance II (dec. 2017)
Voorheen heb ik punten vaak vertaald naar korte, losse noten. Nu wilde ik daar een stap verder in zetten door een combinatie van tonen samen te voegen tot een bolletje, een muzikaal 'object'. Daarbinnen zijn in detail ook lijnen terug te vinden, zoals in de eerste vier noten van de pianopartij, die samen een ruit vormen. Een ruit geeft een vierkant in perspectief. De eerste klinkende lijnen zijn al vroeg in het stuk te horen, in eerste instantie nog met een korte duur. Deze lijnen breiden zich gedurende het stuk steeds verder uit. In de afwisseling tussen de snelle punten en de rustige lijnen is de gulden snede terug te vinden. Een verhouding die meetkundig uit het vierkant te construeren is en waar ik graag mee werk!
Dit abstracte beeld heeft voor mij ook een persoonlijke betekenis: het samengaan van vrijheid en spontaniteit met een kader dat rust en structuur geeft, een gevoel van veiligheid. Wanneer de lijnen vanuit de abstractie toewerken naar een ware 3|4 maat, lijkt de muziek even het karakter van een wiegelied te krijgen. Zo komt het getal drie terug, opgedragen aan de drie musici van Triotique.
~ It's a live drawing ~
Winaloto
Voor dit stuk baseerde Koen Quintyn zich voornamelijk op de door Tommy Cash geregisseerde videoclip van het nummer Winaloto. Hierin spelen (meer dan 3) vrouwen een prominente hoofdrol. Op dezelfde manier als waarop Cash zijn vrouwen regisseert, redigeert Quintyn zijn noten. Deze noten, die hij ziet als ruwe data en zo ook durft te gebruiken, kopiëren en misbruiken in verschillende composities of genres, resulteren voor dit werk in een quasi minimalistisch betoog. Winaloto verwijst sterk naar elektronische muziek, hoewel het zuiver akoestisch uitgevoerd wordt. Het is een ode aan schoonheid in oppervlakkigheid, en oppervlakkigheid in schoonheid.
Au bout du souffle
Voor 'Au bout du souffle' verplaatsen we ons naar een klankwereld onder water. Het stuk begint aan het wateroppervlak, maar al snel neemt de elektronische geluidstape ons mee naar beneden. De instrumenten voegen zich quasi achteloos bij de tape. Naarmate het stuk vordert, duiken we dieper en dieper het water in en vervormt de klank zich meer en meer. De druk op onze oren wordt steeds groter en luisteraars en uitvoerders raken samen in ademnood, tot we langzaamaan opnieuw boven water komen. Deze compositie gebruikt een speciale geluidsversterker die de trillingen van de klankkast van de piano versterkt.
Weekend in Tokyo
Corrado Saglietti schreef dit stuk na een inspirerend weekend in Tokio. Hij neemt ons mee naar enkele zeer interessante plekken: de drukke winkelstraten van Shibuya, een traditionele bruidsprocessie in een groene tempel, een vredige rivier in Suidobashi, een tempelritueel met kleine, hoge klokjes, diep klinkende grote trommels en het gezang van monniken en uiteindelijk naar een Luna Park. Een muzikale 3D-ervaring van Tokio!